Met lege handen staan
Richard is nieuwsgierig naar wat een geestelijk begeleider nou eigenlijk doet. Ik nodig hem uit om dat te ervaren en we maken gauw een afspraak. ‘Dan kun jij dat op mij toepassen en kan ik zien wat er dan gebeurt’ zegt Richard.
Het grappige is dat ik als geestelijk begeleider en coach eigenlijk niets ’toepas’. Geen ’tips and tricks’ geef, of ’tien stappen naar een stressloos leven’ dicteer. Ik stel geen diagnoses en plak geen etiketten. Ik luister naar jou. Voor veel professionals lijkt dat absurd. Zonder methode of tactiek kun je toch niet begeleiden of coachen? Alleen maar luisteren kan toch niet genoeg zijn? Niets is minder waar.
Luisteren
Onbevangen luisteren naar wat er in iemand leeft is de kern van geestelijke begeleiding. Vaak vragen mensen wat ik tijdens mijn opleiding aan gesprekstechnieken heb geleerd. Ik vertel dan dat ik niet zo goed weet wat ik op dat vlak heb geleerd. Dat ik vooral heel veel heb afgeleerd. Hoe ik altijd gedacht had dat ik heel goed kon luisteren en hoe bitter dat in de praktijk tegenviel. Hoe stiller ik werd, hoe harder ik alleen maar mezelf hoorde praten, in plaats van die ander. Mezelf hoorde oordelen. En interpreteren.
Met lege handen staan
Luisteren betekent dat ik met lege handen sta. Iedere keer opnieuw, bij de aanvang van ieder gesprek. Ik heb geen plan vooraf, geen thema, geen inzicht waar ik iemand ‘naar toe wil brengen’. Iedere ontmoeting begint met een leegte. En die vult zich vanzelf. Zonder sturing, vooropgezet plan of een vastgestelde oplossing. En dat is maar goed ook. Lege handen kunnen ontvangen.
De binnenkant van je leven
Geestelijke begeleiding richt zich op de binnenkant van je leven. Over wat er ten diepste in je leeft en beweegt. De tijd en ruimte nemen om daar in alle rust en vrijheid naar te kijken. Zoeken naar perspectief, diepte en richting. Als je handen leeg genoeg zijn en je oor gespitst, dienen de antwoorden op je vragen zich als vanzelf aan. Richard was verbaasd dat er zich binnen een klein uur twee belangrijke inzichten hadden laten zien. ‘En jij hebt bijna niets gezegd!’ riep hij verrast.
Frans